خدای مظلوم!

این نوشته فقط بیان برخی از آفات است،امیدوارم روز جمعه حضور همگان را در پای صندوقهای رای شاهد باشیم.

یکی از جملات دلنشین حضرت امام(ره) که کاش همیشه نصب العین حکومتیان و سیاسیون ما می بود،اما متاسفانه مثل باقی کلمات ایشان مهجور واقع شده،این بود که:«اگر تمام انبیا - علیهم السلام- در یک عصر مجتمع مى‏شدند ، هیچ اختلافى‏نداشتند.»و یا«اگر تمام انبیا جمع بشوند در یک محلى ، هیچ وقت با هم نزاع نمى‏کنند.»

پر واضح است هنگامی که همه انبیا برای یک هدف و انگیزه و حول یک محور جمع شوند و هیچ چمداشتی از هیچ کس غیر از خداوند نداشته باشند،دیگر چرا اختلاف ایجاد شود؟بعید می دانم همه انبیا یک شکل و یکجور فکر می کردند،اما هنگامی که مقصد عالی و هدف غایی آنها مشخص است،دیگر اختلافات سطحی و جزئی و سلیقه ای مفهومی ندارد،و این اختلافات جزئی هیچگاه به اختلافات عمیق و استراتژیک تبدیل نخواهد گشت.
در این شرایط دیگر رئیس و مرئوسی مفهومی ندارد و ملاک فقط تقوا و شایستگی حقیقی افراد است و افراد حاضرند جای خود را به دیگری که لایق تر است تقدیم کنند و آنجاست که دیگر نه اختلافی بر سر میز و عنوان و منصب ایجاد می شود و نه دیگران مورد هتک حرمت و ترور شخصیت قرار می گیرند.
ممکن است بگویید انبیا معصوم بودند و برگزیده و...با تایید این کلام،اما فکر کنم تا دو دهه پیش در همین کشور داستانهای بسیاری می شنیدیم از بی ارزشی پست و مقام و منصب و... و داستانهایی از ایثار و از خودگذشتگی و فدای منافع فردی در جهت منافع جمعی و...اما متاسفانه چه زود داستانها به افسانه بدل گشت.

اکنون در کشور همه دم از خدا و خدمت و عمل و صداقت و...می زنند.
آخرش هم نمی فهمیم کدامیک خدای واقعی را منظورشان است!؟آخر مگر چند خدا داریم؟آن چند خدایی که قبلا از آن یاد کردیم،شدیدا در بین سیاسیون ما صدق می کند.اگر هدف خدمت است و احصال رضای خداست،پس این همه تفرقه و نفاق و باند بازی و لابی و سیاسی کاری از برای چیست؟
بدبختی این است که آقایان دیوار کوتاهتر از خدا و اهل بیت پیدا نمی کنند،نمی دانم چرا همه اش از ایشان مایه می گذارند؟آقاجان از خودت مایه بگذار!نداری بگو ندارم،خلاص.
نمی دانم اینها مردم را چه فرض کرده اند؟فقط همین کم مانده تا دو روز دیگر یکی بیاید و بگوید که خودم با چشم خودم دیدم که امام زمان«ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء»به فلانی و فلانی رای داد!!!جالب است اکنون آقایانی که دم از اصولگرایی می زنند به جان هم افتاده اند،مثل اینکه تا دوباره سرشان به سنگ نخورد،متنبه نمی شوند!
هم مردم از این اختلافات و سیاسی کاریها خسته و بلکه ذله شده اند،هم اینکه دیگر این کارها برای گرم کردن تنور انتخابات اثر چندانی ندارد.استراتژیست های ما بروند در اتاق فکر،فکری اساسی تر کنند.

قبلا رسانه ملی از مردم می پرسید چرا در انتخابات شرکت می کنید؟می گفتند:«چون تکلیف و واجب شرعی است.»می پرسید به کی رای می دهید؟می گفتند:«به کسی که تابع مطلق ولایت فقیه باشد.» اکنون که می پرسد،مردم می گویند:«چون انتخابات حق ماست،چون دموکراسی است.به کسی رای می دهیم که اهل عمل!باشد!سیاسی کار نباشد!نمی دانیم به کی رای دهیم!سفید می اندازیم!»بعضی هم که اصلا رای نمی دهند والخ.
یحتمل چند سال دیگر باید از مردم پرسید که:«چرا در انتخابات شرکت نمی کنید!؟»

این انتخابات نیز می گذرد،اما آنانی که اعتماد مردم را اینچنین سلب می کنند،بدانند روزی باید پاسخگو باشند،حالا اگر اینجا نشد،فردای قیامت هست.

در همین زمینه بخوانید نوشته ای از ده نمکی و نق نقی از یک نق نقو و ایضا این نوشته را.

می خواستم در انتها به همین فضای مجازی گریز بزنم،ولی طولانی می شود.ان شالله باشد برای بعد.