سلام جناب عشقي.
از خيلي وقت پيش که سر به سر نوه هاي ما ميگذاشتي، ارادت داشتم.
خوشحال شدم که خودت شروع به نوشتن کردي.
و چقدرهم زيبا و موفق!
همين شما ها باعث مي شيد آدم نتونه وبلاگ بنويسه!
( جايي براي نوشتن نمي مونه)
اين يکي نوشته تان هم مثل چند تاي قبل تامل بر انگيز و آموزنده بود.
اميدوارم همچنان از شما بخوانيم.
موفق باشيد
