درود بر ذات پاك ارييايي

كوروش بزرگ مردي بود كه با اوردن اسمش در كتابهاي مذهبي فقط ميتوان آنها را به نام مباركش مزين كرد،‌ كمي كه دقت كنيد خواهيد ديد هر ملتي كوروش شخصيتي براي خود ساخته به مانند افسانه ها به او پروبال و قدرتو عدالت نيز اعطا كرده. به نظر من حقير كوروش بزرگتر از انست كه بخواهيم و بخواهند در قران يا تورات و يا هر كتاب ديگري به اسم مذهب جاي دادش،‌ بزرگي كوروش در ذهن نيز نميگنجد.

وقتي اورا تصور ميكنم نا خوداگاه اشك از چشمانم جاري ميشود،‌ باري با برخي مناظره اي داشتم. پرسيدند ايا ديده اي وقتي قران خوانده ميشود چه حسي به انسان دست ميدهد،‌و اشك از چشمان فرو ميريزد؟ جواب دادم: يك اينكه بهتراست قبل از خواندن عربيه ان معناي فارسي نيز خوانده شود مثلا سوره نسا يا مومنون يا ... دو اينكه شما كنار من بشينيد من تاريخ با زبان شما ميخوانم زباني كه دركش كنيد،‌ اگر در اخر اشك از چشمانتان جاري نشد انهم اشكي كه به ميل و درك است،‌ شما هرانچه گوييد حق داريد. تاريخ كوروش را مختصرا به توضيح پرداختم،‌ چهره ها بهت زده بود،‌اشكها در چشمها حلقه شده بود،‌بغضها در گلو گره خورده بود،‌اما هنوز تعصب وجود داشت،‌ توضيحات كه تمام شد،‌ رفتم و در حال ايشان از طرفداران كوروش نامي هستند كه سعي در اعمال رفتارو كردار اين بزرگ مرد مي كنند و چه افتخاريست اين مرد براي من براي تو و براي هر انساني برروي كره زمين