وقتي از عراق بر گشته بودم همه از من يه سوال مي کردند که اونم اين بود :
احساست از زيارت امام حسين (ع) و حضرت عباس (ع) چي بود؟؟؟؟
بعدشم مي پرسيدن نجف چه طوري بود؟
(سوال هاي تکراري اي که از هر کسي که مشرف مي شد مي پرسيدن)

اين سوال ها رو هم پدر بزرگم از من پرسيد بهشون گفتم ...آقاجون
من توي اين سفر خيلي اذيت شدم خيلي ...ولي با همين سختي ها
حتي بيشترش حاضرم بازم برم اما به عشق نجف ...آخه اونجا بود که
به خودم باليدم که شيعه ام .....
اتفاقا من از بند ششم خيلي خوشم اومد ...خيلي دلم تنگ شده ...
حرم امير المومنين نهايت عظمت است ته عشقه ...هر کي مي خواد بدونه
عشق يعني چي بايد به زيارت ايشون بره ....ته عشقه....