سلام. اينكه شما مثل من فكر نميكنيد مسئله مهمي نيست، چرا كه قرار نيست همه مثل هم فكر كنند. اما اميدوارم شما در پي يك بحث منطقي باشيد، نه جزو افرادي كه مشمول متن ميشوند و دنبال بهانه گيري اند، چرا كه آنها را به هيچ وجه من الوجوه نميشود راضي كرد. از طرفي اگر درست حدس زده باشم از روي اسمتان، يحتمل حرفهايي داريد كه بر دلتان مانده! و اما پاسخ: ظاهرا شما در اينكه ايشون بر اساس حجت و وظيفه ديني عمل ميكنند بحثي نداريد، بحثتان اين است كه چطور ميشه فهميدايشون درست عمل كرده اند يا نادرست. 1. يك سر مسئله تقليد و تبعيت و ولايت برميگردد به مرجع و مجتهد و حاكم شرع يا ولي، و سر ديگرش به مقلد و تابع و ماموم، وظيفه ماموم اين است كه تبعيت كند، اگر قرار بود عقل و فهم و استنباط خودش بشود معيار كه ديگر نيازي به مرجع و ولي و اينها نبود خوب. 2. حالا سوالي پيش مي آيد كه اگر ولي و حاكم اهليت و شرايطش را از دست داد چه بايد كرد، اين هم در قانون اساسي و هم در شرع راه حل دارد و مسكوت نيست. 3. آيا اين به معناي تعطيل عقل است؟ خير، شما ميتوانيد بصورت نظري در مسئله اي با ولي و حاكم اختلاف نظر داشته باشيد، اما عقل صرف حجيت نمي آورد، و در عمل مجاز به مخالفت با ولي و امام نيستيد. 4.شايد بگوييد اين كه شد ديكتاتوري و فردگرايي، اما فرقي كه ديكتاتور با ولي و امام دارد اين است كه ديكتاتور صرفا بر اساس اميال و نظرات فردي خود تصميم ميگيرد، اما امام و ولي بر اساس منابع چهارگانه استنباط مي كند و در اصل ولايتش ولايت فرد نيست، و به تعبير اصح ولايت فقه است نه ولايت شخص فقيه. نمي دانم اين پاسخ چند برابري به كامنت شما مكفي است يا خير؟