سلام. اولا که اين همه کمي اغراق دارد! متوني که بر اساس سند است، مثلا آيه يا روايت و امثالهم اگر نمونه اش يافت شود کپي مي کنم و ديگر زحمت اعراب گذاري ندارد! نمي دونم چرا فکر مي کنيد ما از دو زاويه مختلف نگاه کرديم به مطلب؟ اتفاقا اگر شعر ژاپني يا آنگولايي باحال هست چه اشکالي داره پخش بشه؟ ولي حسني که زبان عربي داره اينه که قابل فهم تر و با زبان فارسي مشتراکات زيادي داره. در ضمن روي سخنم با مادحيني بود که با وجود اين همه اشعار با محتوا باز هم به اشعار گل منگولي و چشم و ابرويي درباره اهل بيت گير داده اند، ما فقر ذاتي نداريم، فقر در کاربرد داريم. ايشون چون روي سخنش با مداحان عرب زبان بود من با مداحان خودمون قياس کردم و گرنه اگر از کاظم الساهر مي نوشت من نيز با يکي از خواننده هاي وطني مقايسه کرد. روشنه؟