سلام عليكم
چه دير به دير آپ ميكنيد جديدا!
اين نواي وبلاگتون بسيار زيباست. حال غريبي به آدم مي دهد. به خصوص آنجا كه مي گويد: قرار بود آدم باشيم...
آدم ياد مناجات هاي سحرهاي حرم آقا علي بن موسي الرضا(ع) مي افتد كه با چشم خوابالود داري مي روي سمت حرم. گنبد طلا از دور مي درخشد و صداي مناجات در آن حال صفاي عجيبي دارد انگار آدم در اين لحظات به خدا نزديكتر است.
