وَجَاهِدُوا فِی اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ

اِنَّما الحَیاة عَقیدةٌ وَ جِهاد

گفتم: تو که می‏خوای بری جبهه حالا چرا زن گرفتی؟ گفت: ازدواج دستور خداست، من هم نمی‏خوام دستور خدا رو زمین بندازم. گفتم: تو که حالا زن گرفتی چرا داری می‏ری جبهه؟ گفت: جبهه دستور امام است، نمی‏خوام دستور امام رو زمین بندازم! (نقل به مضمون از روایت یک روحانی در سیما درباره یک شهید که نام هیچ‏کدام را نمی‏دانم!)

قبلا عرض شد که جنگ دیگر جنگ اطلاعات نیست؛ جنگ مفاهیم است. خدا، امام، جنگ، جهاد، دفاع، مقدس و بسیاری مفاهیم دیگر را به دل‏خواه تعریف می‏کنند. کسی که خدا و امام را طور دیگری تعریف می‏کند و از زاویه دیگری می‏نگرد، چطور توقع دارید دستور خدا و امام را با همان زاویه دید شما بنگرد؟ چطور می‏خواهید جنگ و جهاد را با تعاریف ذهنی و زاویه دید شما تحلیل کند؟ چطور می‏خواهید بین هجوم و دفاع و بین مقدس و نامقدس تفاوت بگذارد؟ حالا هزار دلیل و آیه و نشانه برایش بیاورید که جنگ رحمت بود، قبول می‏کند آیا؟

کسی که مادی‏نگر است، خدا و امام را هم مادی می‏بیند، چه رسد به دستورات‏شان. از جنگ فقط بعد نظامی و مادی و توپ و تانک و خون و خونریزی و آوارگی و بدبختی‏اش را می‏بیند. او جنگ را ناشی از خوی حیوانی انسان و صرفا امری برای بقا می‏داند و این خود مطلق‏ترین تعریف از جنگ توسط نسبی‏گرایان است! عقل مادی‏گرا همه چیز را مادی محاسبه می‏کند، جهاد را برای رسیدن به شهادت و شهادت را مجوز ورود به بهشت می‏داند؛ در حالی‏که نمی‏فهمد جهاد و شهادت هدف غایی نیستند بلکه وسیله‏اند، آن‏هم نه برای رسیدن به بهشت، چرا که این شهید نیست که آرزوی بهشت را دارد، بل این بهشت است که در آرزوی دیدار شهید است. هر چه هم از این حرف‏ها برایش بزنید باز می‏گوید شعار است! چرا که اساسا این معانی برای ذهن او نامانوس و غیرقابل هضم و تحلیل است.

جنگ وجود خواهد داشت، نه مادامی که بشر وجود دارد، بل مادامی که بشر به بلوغ نرسد و بشر به بلوغ نمی‏رسد مگر پس از طی آخرالزمان، و این خود نیز مستلزم جنگی دیگر است.

حرف کلی بود و فقط مربوط به جنگ هشت ساله خودمان نمی‏شود.کاری هم به این مباحث وبلاگی ندارم.

حاشیةالتحریر:

ای که از ناز شهان می‏ترسی     طفل عشقی سر پستان بستان

تعلیقه: خوش به‏حال طفل عشقی!