وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا آیَةِ اللَّهِ الْعُظْمى

بِدَم المُحِب یُباع وَصلهُم     فَاسمَح بِنَفسک إن أردتَ وِصالا

یکم: مفاتیح را که باز و باب زیارات را نگاه کنید، می‏بینید بعد از حضرت «اباعبدالله الحسین» صلوات‏الله علیه، بیشترین حجم صفحات و تعداد زیارات به مولی الموحدین، امیرالمؤمنین «علی ‏بن ابی‏طالب» سلام‏الله علیه اختصاص دارد. از همه جالب‏تر زیارت مخصوصه ایشان در روز هفدهم ربیع الاول یعنی روز میلاد پیامبر خاتم صلی‏الله علیه و آله و سلم و هم‏چنین زیارت شب مبعث می‏باشد. نگاهی به این زیارات بیاندازید تعابیر و صفات و القاب بسیار عالیةالمضامینی خواهید یافت که در حق آقا ذکر شده. یکی از آن‏ها «آیة الله العظمی» می‏باشد که در زیارت هفدهم ربیع و از جانب امام صادق علیه‏السلام در حق ایشان گفته شده. اگر تمام مخلوقات حق جلّ و علا را آیات و نشانه‏های جناب‏شان بدانیم و بتوانیم آن‏ها را «آیة الله» بنامیم؛ اما «آیة الله العظمی» فقط برازنده قامت یکی از این مخلوقات است و او کسی جز «علی» علیه‏السلام نیست. فتأمل.

دوم: سه امام هستند که با حالتی خونین به شهادت می‏رسند؛ امام «علی»،امام «حسین» و امام «مهدی» علیهم‏السلام. مطمئنا خون اثر وضعی دارد و خونین به لقاءالله رسیدن لذتی دارد که ما از درک آن عاجزیم؛ شاید هم درجه‏ای مخصوص باشد و حتی اخص! والله اعلم.

ای خوشا با فرق خونین در لقای یار رفتن     سر جدا پیکر جدا در محفل دل‏دار رفتن

سوم: فکر می‏کنید اگر آقا زنده می‏ماندند، با  آن ضارب ملعون چه می‏کردند؟ جوابش واضح است، نه؟

چهارم: نقل است که مرحوم آقای قاضی دستور این دعا را در قنوت نماز به شاگردان خود می‏دادند:«اللّهمَّ ارزُقنی حُبَّک وَ حُبَّ ما تُحِبُّهُ، و حُبِّ مَن یُحِبُّک، وَالعَمَلَ الَّذی یُبَلِّغُنی إلی حُبِّکَ وَاجعَل حُبَّک احَبَّ الأشیاءَ إلَیَّ» (اسوه عارفان.ص77). فکر می‏کنید منظور از آنان‏که خدا دوست‏شان دارد و ایشان خدا را دوست دارند چه کسانی هستند؟ جوابش ایضا واضح است، نه!؟

پنجم: چندی پیش چند اهل حالی از مشهد مقدس برای امر خیری آمده بودند تهران و مهمان ما بودند. بر سر سفره که می‏نشستند بسیار خرما می‏خوردند، به‏خصوص یکی از ایشان که این‏قدر هسته خرما مقابلش جمع می‏شد که من تعجب می‏کردم! هم ایشان یک‏بار بشقاب خرما را برداشت و گذاشت مقابل من، یکی دیگر از مهمانان گفت: حضرت امیر علیه‏السلام خرما بسیار دوست داشت، حاجی هم می‏گوید به محبت حضرت امیر خرما بخوریم. چه شود اگر تمام اعمال‏مان را به عشق «علی» تنظیم کنیم.

ششم: دلش هوای نجف کرده، نجف را خیلی دوست دارد؛ -ضمیر مرجع خود را پیدا می‏کند!-همان‏طور که پدر و مادرم دوست دارند، هم‏چنین وادی را! همان‏طور که بی بی دوست داشت و رفت و برنگشت و در وادی آرام گرفت. چقدر دلم برای بی بی تنگ شده؛ هر سال ماه مبارک کنارمان بود...

هفتم: چه‏قدر من خوشم نمی‏آید از نوشته‏های لوس وب‏لاغی، مثل این بند ششم!

حاشیةالتحریر:

نداریم